بررسی فراوانی و علل مسمومیت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل طی سال های 1390 الی 1391

سابقه و هدف: مسمومیت از شایع ترین علل مراجعه بیماران به مراکز درمانی در هر سال می باشد که میزان مرگ و میر در اثر آن تا 2 درصد گزارش شده است. با توجه به تفاوت الگو های اپیدمیولوژیک و پیامد های درمانی موارد مسمومیت در نقاط مختلف دنیا، این مطالعه به منظور بررسی یک ساله فراوانی و علل مسمومیت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی بابل می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی اطلاعات تمامی بیمارانی که به علت مسمومیت به بیمارستان شهید بهشتی بابل طی یک دوره یک ساله (اول تیر 1390 الی آخر خرداد 1391) مراجعه کرده بودند به صورت آینده نگر مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات دموگرافیک فرد مسموم، عامل مسمومیت، سابقه مسمومیت و یا خودکشی در خود فرد و یا خانواده او و پیامد درمان فرد مسموم با استفاده از چک لیست برای هر بیمار ثبت شده و اطلاعات مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها: از 635 بیمار مورد مطالعه، 265 بیمار (41/7%) مرد و 370 بیمار (58/3%) زن بودند و میانگین سن بیماران 12/35±28/12 سال بود. میزان مسمومیت در گروه سنی 16 تا 25 سال، متاهلین، زنان خانه دار و افراد دارای مشاغل آزاد به طور معنی داری بیشتر از سایرین بود(0/001>p). شایع ترین عامل مسمومیت دارو (73/3%) بود و بنزودیازپین ها (31/3%) بیشترین کلاس دارویی در موارد مسمومیت بود. شایع ترین علت مسمومیت خودکشی (76/9%) بود. بیشتر خودکشی ها با دارو (88/9%) صورت گرفته بود که از بین بنزودیازپین­ها (39/3%) شایع ترین کلاس دارویی بودند. در نهایت 524 بیمار (82/5%) با رضایت شخصی از بیمارستان مرخص شدند، 93 بیمار(14/6%) بهبودی پیدا کردند و 4 بیمار(0/6%) نیز به مراکز دیگر ارجاع شدند. 6 بیمار(0/9%) دچار عوارض شدند و میزان مرگ و میر در بیماران مورد مطالعه 8 نفر(1/3%) بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیشترین میزان مسمومیت در گروه سنی جوانان و با علت خودکشی می باشد. همچنین بنزودیازپین ها اصلی ترین داروی مورد استفاده در موارد مسمومیت و خودکشی بودند.